China koopt en beïnvloedt Westerse Pers

Deel VIII

louisalim/guardian/eyesonsuriname

“Dit programma opent mijn geest en hart voortdurend voor veel misvattingen die ik over China heb gekend”, zei Eugenio in een e-mail. “Ik heb geleerd dat staatsmedia een van de meest effectieve manieren van journalistiek is. De media in China werken nog steeds goed en de mensen hier waarderen hun werk.” Gedurende zijn tijd in China heeft hij verhalen ingediend voor het door de staat gerunde Philippine News Agency, en wanneer hij volgende maand klaar is, zal hij terugkeren naar zijn functie als schrijven voor het presidentiële communicatieteam van de Filippijnse president Rodrigo Duterte.

Sommige waarnemers beweren dat de uitbreiding van autoritaire propagandanetwerken – zoals de Russische RT en de Iraanse Press TV – een te grote hype is geweest, met weinig echte impact op de mondiale journalistiek. Maar het spel van Peking is groter en veelzijdiger. Thuis bouwt het aan ’s werelds grootste omroep door zijn drie gigantische radio- en televisienetwerken te combineren tot één lichaam, de Voice of China. 

Tegelijkertijd heeft een herschikking de verantwoordelijkheid voor de propagandamachine overgedragen van staatsorganen naar de communistische partij, waardoor de partijcontrole over de boodschap in feite wordt verscherpt. Overzee, profiterend van de overgang van analoge naar digitale uitzendingen, heeft het proxy’s zoals StarTimes gebruikt om zijn controle over wereldwijde telecommunicatienetwerken te vergroten, terwijl het nieuwe digitale snelwegen uitbouwde. “Het echte briljante ervan is niet alleen proberen alle inhoud te beheersen – het is het element van proberen de belangrijkste knooppunten in de informatiestroom te beheersen”, zegt Sarah Cook van Freedom House. “Het is nu misschien niet per se duidelijk als een bedreiging, maar als je eenmaal controle hebt over de informatieknooppunten, kun je ze gebruiken zoals je wilt.”
Dergelijke flagrante machtsvertoon duidt op de nieuwe stemming van assertiviteit. In informatieoorlogvoering – zoals bij zoveel andere dingen – is Deng Xiaopings beroemde stelregel van “verberg je kracht en wacht op je tijd” voorbij. 

Als ’s werelds op een na grootste economie heeft China besloten dat het een zekere vorm van macht en kracht nodig heeft die evenredig is met zijn nieuwe mondiale status. 

Niet lang geleden bracht een groep van de meest vooraanstaande China-experts van de VS een opzienbarend rapport uit waarin ze hun bezorgdheid uitten over de agressievere machtsprojecties van China. Veel van de experts hebben tientallen jaren besteed aan het bevorderen van betrokkenheid bij China, maar ze concluderen: “De ambitie van Chinese activiteit in termen van de breedte, diepte van de investering van financiële middelen en intensiteit vereist veel meer nauwkeurig onderzoek dan het is geweest.”

Terwijl Peking en zijn volmachten hun bereik vergroten, maken ze gebruik van marktkrachten om de concurrentie het zwijgen op te leggen. Discourse power is, zo lijkt het, een spel en gewonnen race voor China, en stemmen die kritiek hebben op Peking worden gecoöpteerd of tot zwijgen gebracht, zonder platform achtergelaten of overstemd in de zee van positieve berichten gecreëerd door Peking’s eigen “geleende” en “gekochte” boten. 

Terwijl de media figanten van het westen ploeteren, is China’s eigen media-imperialisme in opkomst, en de ultieme strijd is misschien niet voor de middelen voor nieuwsproductie, maar voor de journalistiek zelf.

End

louisalim/guardian/eyesonsuriname