Britse Politici Hebben de superrijken altijd al met open armen ontvangen.

Daar komt nu verandering in met Financieel Forensisch Onderzoek

Kunnen wij in Suriname daarvan leren?

door Oliver Bullough/ the Guardian

Amsterdam, 28 februari 2022– Toen journalisten en academici erop wezen dat deze grote vermogens en fortuinen uit roof en diefstal afkomstig zijn,  invloed op onze democratie en manier van leven konden kopen en de rechtsstaat konden ondermijnen, werden ze grotendeels afgedaan als lastige mensen die parlementsleden waarschuwden om op te passen voor Russen met geschenken. 

Maar eerder, na de vergiftiging in Salisbury van de voormalige spion Sergei Skripal  en Yulia, zijn dochter, trokken die berichten uiteindelijk toch de aandacht die regelrecht in de media pagina’s terecht kwamen. 

Voor degenen die ons kwaad willen doen, is mijn boodschap eenvoudig: U bent hier niet welkom”, zei Theresa May – voormalig PM – op 14 maart tegen het Lagerhuis in een toespraak waarin Rusland de schuld kreeg van de aanval. 

Er is geen plaats voor deze mensen zoals U, noch je geld, in ons land.”

De hele politieke klasse van Groot-Brittannië sloot zich aan bij de premier in deze gierende rembewegingen. 

Parlementsleden die lange tijd de openheid van het land voor handel als een grote deugd hadden voorgesteld, wilden plotseling gezien worden als hard voor kleptocraten, hard voor de oorzaken van kleptocratie, het stelen van overheidsgelden voor eigen beurs. 

Omdat ze zoveel Russisch geld in Groot-Brittannië hadden toegelaten, waren deze parlementsleden nu bezorgd dat Vladimir Poetin, door zijn macht over de superrijken van zijn land, onze instellingen, cultuur en achtergond zou kunnen beïnvloeden. 

Zouden we Poetin het touw verkopen waarmee hij ons zou ophangen, vroegen ze zich af.
Daarom nam de schrijver van dit stuk, de onderzoeks journalist Oliver Boullough, op 28 maart plaats in commissiekamer zes, een kamer, hoog in het Palace of Westminster, met uitzicht over de rivier de Theems en een verschrikkelijk tapijt waar je een migraine van kreeg. 

De commissie buitenlandse zaken is er om toezicht te houden op het werk van het ministerie van Buitenlandse Zaken – in wezen om Boris Johnson in de gaten te houden – maar haar leden kunnen elk onderwerp onderzoeken dat ze willen. 

Deze keer hadden ze ervoor gekozen om te kijken naar het geld dat Poetin en zijn trawanten in Groot-Brittannië en zijn overzeese gebiedsdelen hebben, met het oog op het verkennen van nieuwe mogelijkheden voor harde sancties.
Hij had een lijst meegebracht met dingen waar hij het over wilde hebben: hoe we onze verdediging tegen het witwassen van geld zouden moeten verbeteren; hoe we transparantie nodig hebben over wie eigenaar is van onroerend goed; hoe parlementsleden zelf moeten stoppen met het aannemen van geld van onbetrouwbare ex-Sovjet-oligarchen als ze willen dat anderen hetzelfde doen.

Maar de eerste de beste vraag, van Priti Patel, de voormalige internationale Sectretaris Ontwikkeling, stelde:

Kun je de commissie een idee geven van de omvang van het zogenaamde ‘vuile geld’ dat door Londen wordt witgewassen?” bracht hem al meteen van zijn stuk.

Oliver Bullough is onderzoeksjournalist en specialiseert zich in forensisch onderzoek.

Voor vervolg naar Deel II