Amsterdam, 23 augustus 2023 — Een poging van Suriname om betaling en betalingsvoorwaarden veilig te stellen voor het eigen rijkelijk bebost gebied is, met een mogelijk voorzetje en hulp van recent ontdekte offshore olie en gasvelden, goed op weg. Het land bruist momenteel en is van alle kanten aan het sissen en dan hebben wij het niet alleen over de tropische buitentemperatuur.Transitie financiering is een groeiend onderdeel van bankleningen en een strategie die steeds vaker wordt gebruikt door investeringsfondsen van miljarden dollars. Toch is er weinig overeenstemming en begrip over de vraag wat een transitie financieringsstrategie precies zou moeten inhouden. Hoe kan een olievondst Suriname helpen om te beginnen met het verhandelen van wat soevereine koolstof wordt genoemd?
Suriname heeft een oppervlakte van 163.870 km2 en een bevolking van iets minder dan 600.000. Met meer dan 15,25 miljoen hectare dichte bosbedekking of 93% van het totale oppervlak, is Suriname een van de meest beboste landen ter wereld.[[ Een onbekend aantal van ongeveer 40.000 illegale Braziliaanse goudzoekers zijn momenteel graven naar goud in het buurland, waarbij ze het kwetsbare en waardevolle milieu vernietigen en vergiftigen. Bovendien betalen ze geen enkele vorm van belasting ]].Suriname heeft geen of zeer beperkte impact gehad op de wereldmarkt van grondstoffen sinds het in 1975 onafhankelijk werd van Nederland.Maar daarvoor heeft het meer geïndustrialiseerde landen een waardevolle dienst gratis geleverd. Allereerst: bijna alle geïmporteerde bauxiet door de Aluminium Company van de VS tijdens de Tweede Wereldoorlog werd geëxporteerd door Suriname. Toen had het ook de grootste bauxiet reserves ter wereld.De meeste toen gebruikte gevechtsvliegtuigen werden daadwerkelijk gebouwd met deze grondstoffen uit Suriname. Dit kleine onbekende land aan de noordoostkust van Zuid-Amerika hielp de geallieerden zo de oorlog te winnen.
Suriname is het meest dichtbeboste land ter wereld.Het is geen vraag meer en ambtenaren hebben jarenlang betoogd dat het betaald zou moeten worden voor de koolstofreductie die zijn regenwouden opleveren.”Nu hebben we plannen om meer financiering aan te trekken voor milieubehoud – natuurlijk met de hulp van, van alle dingen, onze recente offshore olievondsten”,
Dr. Marciano Dasai
De heer Marciano Dasai, minister van Ruimtelijke Ordening en Milieu in Paramaribo, vertelde eyesonsuriname in zijn kantoor met airconditioning.Het plan is natuurlijk nog in ontwikkeling, maar de hoop op zeer goede voortgang is evenzeer hoog.Overheidsadviseurs en andere adviseurs in de natuurbehoudssector zeiden dat ze hoopten dat de nieuwe eisen van het land voor exporteurs van fossiele brandstoffen konden helpen het regenwoud van Suriname te behouden.Dat zou ook kunnen helpen een internationale koolstofmarkt op gang te brengen, gecreëerd door het Akkoord van Parijs uit 2015, die moeite heeft gehad om aanhang te krijgen.Suriname kondigde zijn eerste aanbod van soevereine koolstofkredieten aan, samen met de in Londen gevestigde investeringsbank BancTrust en ITMO Ltd, een privébedrijf dat deze instrumenten structureert en verhandelt.
Het plan is gebaseerd op een systeem voor wereldwijde koolstofboekhouding dat is gecreëerd in het Akkoord van Parijs uit 2015 van de VN.Onder dat systeem kunnen landen soevereine emissie-eenheden verhandelen, de zogenaamde internationaal overgedragen mitigatieresultaten (ITMO’s), en deze meetellen voor hun koolstofreductiedoelen, de zogenaamde nationaal bepaalde bijdragen (NDC’s).Met deze eerste uitgifte biedt Suriname 1,5 miljoen ITMO’s aan, elk overeenkomend met één ton koolstofdioxide, of equivalente emissies van andere broeikasgassen, die verder is gereduceerd dan een business-as-usual traject.De uitgifte van ITMO’s bedoeling is retrospectief – deze vintage verwijst naar emissies die in het jaar 2021 zijn gereduceerd. De reductie werd voornamelijk bereikt door verbeterde prestaties bij het aanpakken van ontbossing en bosdegradatie.”Velen die van de gang van zaken op de hoogte zijn en het begrijpen, hopen dat, als de markt groeit, landen hun NDC’s zullen behandelen als bankrekeningen en ITMO’s als geld”, vertelde een bankier en adviseur van de overheid ons.Als een land zijn koolstofbudget overschrijdt, kan het dit compenseren door ITMO’s te kopen. Landen die hun bossen beschermen of hun emissies eerder dan gepland terugdringen, kunnen ITMO’s verkopen om een deel van de waarde van die koolstofbesparingen terug te verdienen.
“Het is een voorstel voor een soort wereldwijd cap-and-trade-programma, dat hulpbronnen van meer naar minder geïndustrialiseerde landen zou kunnen herverdelen. Maar er is geen “cap” die koolstoflimieten oplegt aan vervuilende landen, en de vrijwillige vraag naar dergelijke kredieten blijft laag”, aldus dhr. Dasai.De markt voor ITMO-handel is traag van start gegaan, met slechts ongeveer 70 bilaterale deals die tot en met december 2023 zijn ondertekend, volgens gegevens van S&P Global en de VN.Daar komt de olie van Suriname vandaan.
Olievondsten creëren nieuwe kansen. Sinds 2019 zijn er negen diepwatervelden ontdekt voor de kust van Suriname, aldus energieconsultant Wood Mackenzie, die de ontdekte hulpbronnen op meer dan 2,4 miljard vaten olie en vloeistoffen en meer dan 12,5 biljoen kubieke voet gas brengen. Ter vergelijking: de cijfers voor de VS waren eind 2022 respectievelijk 48,3 miljard vaten en 691 miljard kubieke voet.Dit biedt een kans om de vraag naar de soevereine koolstofkredieten van Suriname een impuls te geven, aldus een van de directeuren van de Coalitie voor Rainforest Nations, een non-profitorganisatie die Suriname adviseert over deze vragen.
Het idee, zei hij, was om alle bedrijven die in Suriname actief zijn te verplichten om ITMO’s te kopen om hun binnenlandse emissies te compenseren.
“Dit zou grote industrieën omvatten zoals goud, bauxiet en – cruciaal, gezien de verwachte bloei in deze sector – olie en gas. De minister van Milieu van Suriname”, Marciano Dasai, vertelde eyesonsuriname in een exclusief interview. Dat het mechanisme nog in ontwikkeling was – een versie van zo’n plan zou dit najaar ter stemming aan het parlement kunnen worden voorgelegd, bevestigde hij – en dat het essentieel zou zijn dat het investeringen niet zou afschrikken. “Er zijn niet veel lokale bedrijven of investeerders die details kennen over de mogelijkheden van Suriname”, zei hij en “we zijn afhankelijk van die paar bedrijven voor ons inkomen. Dus we moeten hier heel zorgvuldig naar kijken, om ze nog steeds te stimuleren om te blijven investeren in Suriname.”
” Maar”, zegt hij, “als alleen lokale bedrijven zouden bijdragen aan zo’n regeling, “zou dat niet genoeg zijn om ons te helpen. Dus zijn we afhankelijk van buitenlandse bedrijven. Bedrijven van buitenaf. Internationale bedrijven, als u begrijpt wat ik bedoel”, voegde hij toe. Er zijn obstakels en een verscheidenheid aan sociaal-economische zorgen. Non-profit Carbon Market Watch-instellingen en -organisaties zijn het er allemaal over eens en zeggen dat het schema van de ITMO’s zo weinig eisen stelt aan landen om deel te nemen dat je deze eenheden krijgt die sterk kunnen verschillen in termen van hun werkelijke milieu-integriteit. Een nog fundamenteler probleem blijft bestaan, na het opzijzetten van zorgen over een moreel kompas en integriteit, hoe vraag te genereren voor zo’n regeling.
Het huidige plan is afhankelijk van landen die zich houden aan hun NDC’s en ITMO’s kopen om de vervuiling te dekken die ze binnenlands niet kunnen verminderen.
aar zonder handhaving is er weinig reden om te denken dat ze vrijwillig emissies op grote schaal zouden compenseren via zo’n regeling.
Serieuze sceptici hebben zich ook afgevraagd waarom het goedkoper of politiek aantrekkelijker zou zijn voor landen om koolstofkredieten te kopen van een regenwoudland, in plaats van de uitstoot in eigen land te verminderen? En als dat zo is, suggereren sommige bedrijven zoals ITMO dan dat de prijs te laag is? “Uiteindelijk is er geen echt effectieve manier om naleving te creëren”, zeggen leidinggevenden in Paramaribo.
Er wordt echter betoogd dat sommige bedrijven zoals ITMO waarschijnlijker vraag genereren dan andere soorten koolstofkredieten, omdat ze worden geverifieerd door de VN, gebaseerd zijn op geverifieerde emissies uit het verleden in plaats van hypothetische toekomstige emissies, en op staatsniveau, in plaats van samengesteld uit individuele projecten. Dasai leek er op zijn beurt niet van overtuigd dat de klimaatfondsen die Suriname zijn ontgaan, nu zouden materialiseren. Maar hij hoopt dat de recente meevaller van het land het een voet aan de grond kan geven.
“We volgen dit mechanisme waarin we klimaatfinanciering kunnen ontvangen via koolstofkredieten. Oké, we doen dat, maar het werkt nog steeds niet,” zegt dhr. Dasai over de meest recente en zeer opwindende ervaringen van het land. “Nu hebben we niet alleen olie en gas. Maar ook onze eigen koolstofkredieten.”
