Precies tien jaar geleden maakte vriend en mede auteur Harmen Boerboom deze foto in het binnenland van Suriname waarop iemand ons boek “Slagschaduw over Suriname” (uit 1992, een journalistiek onderzoek naar de Decembermoorden), aan het lezen is.
Dat boek was toen alweer meer dan 20 jaar oud en de inhoud onvermijdelijk gedateerd. Maar de kern stond en staat nog steeds overeind: de Decembermoorden waren een rechteloze slachtpartij, een even wrede geplande als impulsieve daad, gepleegd door meest jonge mannen die niet wisten wat ze met het bestuur aanmoesten van het land waarvan ze de macht per staatsgreep in handen hadden gekregen. In 1992 was het, ondanks het verstreken decennium, heel moeilijk om betrouwbare informatie te verzamelen over een van de meest traumatische gebeurtenissen in de recente Surinaamse historie. Het zou maar liefst tot 2007 duren voordat eindelijk de rechtsgang over de Decembermoorden startte, in de speciaal gebouwde rechtbank op de militaire basis Boxel. Ik was er als redacteur van NRC bij en schreef onder meer dit stuk:
Deze week is het 41 jaar nadat, zoals ik toen schreef, op bastion Veere van Fort Zeelandia de geschiedenis van Suriname met bloed werd besmeurd. 31 jaar na ons boek en 16 jaar na de eerste zitting van de Krijgsraad, volgt er dan eindelijk een onherroepelijk vonnis van het Hof van Justitie. Niet te danken aan de politiek, maar aan de rechters van Suriname, die Justitie dwongen de zaak te vervolgen, die in meerdere vonnissen de feiten het werk lieten doen en die zuiver bleven oordelen toen ze een kwestiueze amnestiewet nietig verklaarden. Hoe zal de laatste stap uitpakken? Wat het vonnis ook zal zijn, het is een historisch moment voor de Surinaamse rechtsstaat en de nabestaanden van de slachtoffers. Harmen BoerboomRoy KhemradjPeter Sanches @hans buddingh’ Aniete Coelingh
