Noors Olie Fonds Voorbeeld Suriname
Deel II
eyesonsuriname/fd
Amsterdam, 19 december 20220– Over maatschappelijk verantwoord beleggen gesproken: onze pensioenfondsen twijfelen aan het nut van een dialoog met bedrijven. Hoe ziet u de rol van het oliefonds in het afdwingen van beter gedrag?
‘Ik denk dat engagement heel belangrijk is. Eruit stappen lost niets op. Aandelen eindigen dan bij onverantwoordelijke beleggers, en dat is het ergste wat er kan gebeuren. Wij hebben elk jaar 3000 ontmoetingen met bedrijven. In alles boeken we vooruitgang, maar niet als het gaat om de beloning van ceo’s. De hebzucht is vooral in de VS ongekend. De gemiddelde ceo-beloning bij de Amerikaanse topbedrijven is $14,5 mln. Dat is idioot. Maar Amerikaanse fondsmanagers zeggen er niets van, omdat ze zelf ook een fortuin verdienen.’
‘Wij laten onze stem meer horen dan in het verleden, en zullen vaker tegen besturen en bestuursleden gaan stemmen.
Related Posts:
We zullen tegenstemmen als een bedrijf geen duidelijk doel stelt om de CO2-uitstoot naar nul te reduceren, of als boards onvoldoende divers zijn samengesteld. Sinds vorig jaar publiceren we ons stemgedrag vijf dagen voor een aandeelhoudersvergadering, zodat iedereen kan zien wat wij doen. Vaak worden we dan gebeld door het bedrijf in kwestie om ons van gedachten te doen veranderen. Het kan ze dus wel iets schelen.’
Het fonds belegt voornamelijk passief. Hoe uitdagend is dat voor een belegger die gewend is actieve keuzes te maken?
‘We volgen inderdaad de
MSCI World-index met enkele specifieke aanpassingen. Maar we hebben ook een soort risicobudget waarmee we mogen afwijken van deze index (het daadwerkelijke rendement mag in principe niet meer dan 1,25 procentpunt verschillen van het rendement op de index. We proberen meer contrair te zijn dan in het verleden. In geïntegreerde energiebedrijven waren we overwogen, net als in aandelen van nieuwkomers op de beurs. Dat hebben we gecorrigeerd. Normaliter doen we veel aan beursgangen mee, maar sinds een jaar is dat minder omdat we de markt te duur vinden. We werken in toenemende mate ook met negatieve selectiestrategieën.’
Over negatieve selectie gesproken: u investeert veel in forensisch onderzoek om frauderisico’s op te sporen. Zijn die groter dan vroeger?
‘De kans op fraude is er altijd geweest en zal er blijven. Verrassend genoeg, want je zou denken dat toezichthouders daar alert op zijn, maar dat lijkt niet zo te zijn. Onze mensen is nooit geleerd hoe zij zoveel mogelijk informatie uit anderen moeten krijgen. Hoe bereid je een interview met een bedrijf voor? Je begint met open vragen. Zoals: wat houdt u bezig? In 80% van de gevallen krijg je een voorspelbaar antwoord, maar in 20% hoor je iets dat je niet had bedacht maar dat een mogelijk risico betekent voor je belegging. Ten tweede: stel nooit twee vragen in dezelfde zin, want dan kan de geïnterviewde kiezen welke hij of zij beantwoordt. De moeilijke vraag blijft liggen.’
‘We hebben ook linguïsten die de transcripten van conferencecalls doornemen op aanwijzingen van taalbedrog. Hoe dat werkt? Lange zinnen waarin een bestuurder plots van ‘ik’ naar ‘wij’ gaat om de verantwoordelijkheid te verschuiven. Verklaringen die van kwartaal tot kwartaal veranderen. We combineren het werk van de linguïsten met dat van een team van forensisch accountants die de cijfers controleren, voetnoten analyseren en definitiewijzigingen bekijken.’
Wat is voor u de grens?
‘Het samenkomen van de signalen van onze drie forensische takken op hetzelfde moment. Sinds mijn komst zijn we om die reden al uit zo’n driehonderd bedrijven gestapt.’
Behalve linguïsten huurt u ook sportpsychologen in. Wat voegen die toe?
‘Veel! Ik heb mijn halve carrière met een sportpsycholoog gewerkt. Je moet namelijk mentale weerbaarheid bouwen om terug te veren als je een flink financieel verlies hebt geleden. Je moet weer op je paard klimmen en opnieuw risico nemen. In dat opzicht is beleggen net als sport. Ik hou ervan om verschillende disciplines te gebruiken. Ik geloof dat je van iedereen kunt leren.’
Nicolai Tangen doneerde zijn belang en vermogen in hedgefonds AKO aan een liefdadigheidsfonds en verkocht zijn aandelenportefeuille, offers die nodig waren om het Noorse staatsfonds te mogen leiden.
We hoorden dat u medewerkers van de kantoren in Londen en New York wilt overhevelen naar Oslo.
‘Traditioneel werd het actieve aandelenbeheer in Londen, New York en Singapore gedaan en nauwelijks in Oslo. Dat vond ik niet logisch. Want als heel goede mensen terug naar Noorwegen willen komen, is er hier geen werk voor ze. Op een bepaalde leeftijd wil je terug naar je vaderland, vanwege je kinderen of je ouders of omdat je wilt gaan langlaufen. We vreesden talent te verliezen. Daarom gaan we meer vermogensbeheer hier in Oslo opbouwen, als toevoeging, ook al omdat de technologie ons toestaat om bijeenkomsten op afstand te doen. En Oslo is een heerlijke plaats om te wonen, dicht bij de natuur. Sinds de pandemie wordt dat meer gewaardeerd en is het voor ons gemakkelijker om internationaal talent naar Noorwegen te halen.’
Voelde u zich Noor toen u in het buitenland, in Londen woonde?
‘Interessant genoeg zijn de meeste expats heel sceptisch over hun vaderland omdat ze moeten rechtvaardigen waarom ze er niet wonen. Op het moment dat ze terugkeren worden ze veel positiever en sceptischer over het land dat ze achterlaten. Het is een natuurlijke menselijke reactie. Ik heb naast mijn werk een jaar kunstgeschiedenis gestudeerd in Londen. Mijn dissertatie ging toen over kunst in ballingschap en over de vraag waarom artiesten die in het buitenland woonden zoveel creatiever en productiever waren. Het komt, denk ik, omdat je dan met andere ogen naar je omgeving kijkt.’
Geen ‘Nederlandse toestanden’
eyesonsuriname/fd