Overvloedige kans voor Surinaamse ondernemers

Kansen voor Paramaribo

(Hallo meneer Ramdin, luistert u ??

Bent U daar?? Hallo …)

Deel I

Tegen het einde van deze eeuw zal 40% van de wereldbevolking in Afrika wonen. En nergens gaat deze razendsnelle ontwikkeling sneller dan op dit 800 kilometer lange traject tussen Abidjan en Lagos.

Eyesonsuriname HW French en Anton JieSamFoek

Amsterdam, 7 november 2022– Niemand weet zeker hoeveel mensen er in Lagos, Nigeria wonen. Tien jaar geleden, toen Lagos werd beschouwd als de oksel van West-Afrika, stelden de Verenigde Naties het aantal conservatief op 11,5 miljoen.
Andere schattingen liepen op tot 18 miljoen. Het enige waar iedereen het over eens was, was dat Lagos erg snel groeide. De bevolking was al 40 keer groter dan in 1960. Dat is het jaar waarin Nigeria onafhankelijk werd. Een lokale demograaf zei dat er elke dag 5.000 mensen naar Lagos migreerden. Meestal van het Nigeriaanse platteland. Sindsdien is de stad blijven aanzwellen. Tegen 2035 zal Lagos 24,5 miljoen mensen huisvesten.
Wat er in Lagos gebeurt, gebeurt over het hele continent. Vandaag telt Afrika 1,4 miljard mensen. Tegen het midden van de eeuw geloven experts zoals Edward Paice, 

auteur van Youthquake: Why Africa’s Demography Should Matter to the World, dat dit aantal bijna verdubbeld zal zijn. 

Tegen het einde van deze eeuw voorspellen de VN dat Afrika, dat in 1950 minder dan een tiende van de wereldbevolking telde, de thuisbasis zal zijn van 3,9 miljard mensen, of 40% van de mensheid.

Dit zijn duizelingwekkende cijfers. Maar toch is de realiteit anders. Cijfers vertellen niet het hele verhaal. We moeten dichterbij inzoomen. Het is in steden waar het grootste deel van deze verbazingwekkende demografische groei zal plaatsvinden. 

Zodra we langs deze lijnen beginnen te denken, wordt het nog duidelijker wat er op het spel staat. 

Veel westers commentaar op de bevolkingsgroei van Afrika was alarmerend en enigszins parochiaal, met de nadruk op wat dit betekent voor migratie naar Europa. 

De vraag hoe Afrikaanse landen omgaan met de snelste verstedelijking in de geschiedenis van de mensheid, zal zeker van invloed zijn op hoeveel miljoenen mensen proberen te blijven of te vertrekken. Uit een recent continentaal onderzoek door een Zuid-Afrikaanse stichting bleek dat 73% van de jonge Nigerianen interesse toonde om binnen de komende drie jaar te emigreren. 

Maar gezien de omvang is dit een verhaal met veel grotere implicaties dan alleen de bevolkingsbewegingen, die alles vormgeven, van wereldwijde economische welvaart tot de toekomst van de Afrikaanse natiestaat en de vooruitzichten om de klimaatcrisis te beperken.
Er is echter vooral één plek die gezien moet worden als het centrum van deze stedelijke transformatie.
Het is een kuststrook van West-Afrika die in het westen begint met Abidjan, de economische hoofdstad van Ivoorkust, en zich 600 mijl naar het oosten uitstrekt – door de landen Ghana, Togo en Benin – voordat het uiteindelijk in Lagos aankomt.
Onlangs is dit door veel experts gezien als de snelst verstedelijkende regio ter wereld, een ‘megalopolis’ in wording – dat wil zeggen, een grote en dicht geclusterde groep grootstedelijke centra. Toen de bevolking in de jaren vijftig 10 miljoen mensen overschreed, werd het grootstedelijk gebied van New York het anker van een van de eerste stedelijke zones die op deze manier werd beschreven – een gebied met bijna ononderbroken dichte bewoning dat zich 500 kilometer uitstrekt van bijvoorbeeld Amsterdam naar Parijs. 

Andere regio’s, zoals de Japanse corridor Tokyo-Osaka of Rio de Janeiro – São Paulo, kregen al snel dezelfde onderscheiding en werden later vergezeld door andere gigantische clusters in India, China, Latijns-Amerika en Europa.

Maar het traject Abidjan-Lagos wordt nu de grootvader van allemaal.
Over iets meer dan tien jaar zullen de grote steden 40 miljoen mensen tellen. Abidjan zal met 8,3 miljoen mensen bijna net zo groot zijn als New York City nu is. Het verhaal van de kleine steden in de regio is al even dramatisch. Ze worden ofwel op zichzelf al grote stedelijke centra, ofwel – zoals in plaatsen als Oyo in Nigeria, Takoradi in Ghana en Bingerville in Ivoorkust – worden ze geleidelijk opgeslorpt door grotere steden. Ondertussen duiken pasgeboren steden op in omgevingen die een generatie geleden bijna onvruchtbaar waren. 

Als je dit soort plaatsen meetelt, zal de verwachte bevolking voor deze kustzone in 2035 51 miljoen mensen bereiken, ongeveer evenveel als de noordoostelijke corridor van de VS telde toen het voor het eerst als een megalopolis werd beschouwd.
Maar in tegenstelling tot die Amerikaanse superregio, waarvan de bevolking lang geleden een plateau bereikte, zal dit deel van West-Afrika blijven groeien. Tegen 2100 zal het traject Lagos-Abidjan naar verwachting de grootste zone van continue, dichte bewoning op aarde zijn, met iets in de orde van grootte van een half miljard mensen.
“Ik heb in China en in India gewerkt, en daar was tot voor kort de meeste aandacht voor steden, maar Afrika is ongetwijfeld het continent dat de toekomst van de verstedelijking zal bepalen. En het is die strook langs de kust van West-Afrika waar de grootste veranderingen komen”, zei En het is die strook langs de kust van West-Afrika waar de grootste veranderingen komen’, zegt Daniel Hoornweg,

 een verstedelijkingswetenschapper aan de Ontario Tech University. 

“Als het zich efficiënt kan ontwikkelen, wordt de regio meer dan de som der delen – en de delen zelf zijn behoorlijk groot. Maar als het zich slecht ontwikkelt, gaat er enorm veel economisch potentieel verloren en in het ergste geval kan de hel losbarsten.”

De eerste keer dat Mr.French langs dit stuk kust reisde, was eind jaren zeventig, tijdens een lange roadtrip naar Nigeria vanuit Ivoorkust. 

Hij was destijds een eerstejaarsstudent in de VS, maar het was zomervakantie en hij had er echt zinin om voor de reis aan boord van een kletterende old-school grijze Land Rover te springen.

Einde van deel I

Eyesonsuriname/ Mr. French en Anton JieSamFoek