China investeert in Westerse Pers

Deel VI

louisalim/guardian/eyesonsuriname

Amsterdam, 2 juli 2022– Ver van huis wordt ook Chinees geld geïnvesteerd in gedrukte media, onder meer in Zuid-Afrika, waar aan de Chinese staat gelieerde bedrijven een belang van 20% hebben in Independent Media, de op één na grootste mediagroep van het land, die 20 vooraanstaande kranten beheert. 

In dergelijke gevallen kan de impact van Peking op de dagelijkse operatie minimaal zijn, maar er zijn nog steeds dingen die niet kunnen worden gezegd, zoals een Zuid-Afrikaanse journalist, Azad Essa, onlangs ontdekte toen hij zijn column gebruikte, die in een nummer verscheen. van kranten gepubliceerd door Independent Media, om kritiek te uiten op de massale internering van Oeigoeren in Peking. Uren later was zijn column geannuleerd. Het bedrijf gaf de schuld aan een herontwerp van het papier, waardoor veranderingen in de gebruikte columnisten nodig waren.
Maar Essa trok zich niets aan van een stuk dat hij vervolgens schreef voor Foreign Policy: “Rode lijnen zijn dik en niet onderhandelbaar. Gezien de economische afhankelijkheid van de Chinezen en de crisis in redacties, wordt dit zelden geconfronteerd. En dit is precies het soort media-omgeving dat China wil dat zijn Afrikaanse bondgenoten nabootsen.” Dit geldt niet alleen in Afrika, maar ook voor de mediabelangen van China over de hele wereld.

Tegenwoordig wordt Australië gezien als een petrischaal voor Chinese invloeden in het buitenland. In het hart van de rij staat een controversiële Chinese miljardair, Huang Xiangmo, wiens banden met Labour-politicus Sam Dastyari het ontslag van Dastyari in 2017 versnelden. 

Drie jaar eerder verstrekte Huang A $ 1,8 miljoen aan startfinanciering voor de oprichting van het Australia China Relations Institute, een denktank gevestigd aan de University of Technology Sydney. ACRI, dat wordt geleid door voormalig minister van Buitenlandse Zaken Bob Carr, heeft tot doel “een positieve en optimistische kijk op de betrekkingen tussen Australië en China” te promoten.
In de afgelopen twee jaar heeft ACRI het voortouw genomen bij een programma dat studiereizen naar China organiseert voor ten minste 28 vooraanstaande Australische journalisten en hen meeneemt op reizen voor alle kosten met buitengewone toegang. Veel van de ademloos resulterende artikelen – met voetnoten van hun status als “gasten van ACRI” of “gasten van de All China Journalist Association” – stemmen opmerkelijk nauw overeen met de strategische prioriteiten van Peking. 

Naast een lofzang op China’s moderniteit en omvang, adviseren de artikelen Australiërs om China’s One Belt One Road-initiatief niet de rug toe te keren en niet publiekelijk kritiek te uiten op China’s beleid ten aanzien van de Zuid-Chinese Zee, of wat dan ook.
verliezen waarnemers geloven dat de regeling de Chinese berichtgeving in Australië kantelt. 

Econoom Stephen Joske informeerde de eerste ACRI-tour over de economische uitdagingen van het land en was verbijsterd over de grotendeels onkritische toon van hun berichtgeving. 

“Australische elites hebben heel weinig echte blootstelling aan China”, zei hij. “Er is een vacuüm van geïnformeerd commentaar en zij [door ACRI gesponsorde journalisten] hebben het gevuld met zeer, zeer eenzijdige informatie.”
Deelnemers aan de studiereizen bagatelliseren hun invloed niet. “Ik vond de reis fantastisch”, zegt een verslaggever die vroeg om niet bij naam genoemd te worden. “In Australië gaat de berichtgeving vaak niet verder dan het hebben van een communistisch systeem met één partij. Er gebeuren veel positieve dingen in China op het gebied van technologie, zaken en handel, en dat krijgt niet veel positieve berichtgeving.” 

Anderen behandelen de reizen met meer voorzichtigheid. “Je gaat op deze reizen in de wetenschap dat je hun mening zult krijgen”, zegt de economie correspondent van ABC Peter Ryan, die in 2016 op een door ACRI gesponsorde reis ging.

ACRI reageerde op onze vragen over de reizen door een verklaring af te geven, waarin stond dat de reizen “verbleken in het niet” vergeleken met soortgelijke reizen georganiseerd door de VS en Israël. 

Een woordvoerder schreef: “De ACRI heeft geen moment gelobbyd bij journalisten over wat ze schrijven. Ze zijn vrij om elke positie in te nemen die ze willen.” De woordvoerder bevestigde ook dat steun in natura aan de reizen is gegeven door de All-China Journalists Association, een communistische partijorganisatie wiens missie het is om “China’s verhalen goed te vertellen, de stem van China te verspreiden”. Huang Xiangmo van zijn kant zei dat hij niet betrokken is bij de operaties van ACRI.

ACRI is een relatief nieuwe speler in dit spel. Sinds 2009 heeft de China-United States Exchange Foundation (Cusef), onder leiding van Tung Chee-hwa, de voormalige miljonair van Hongkong, 127 Amerikaanse journalisten van 40 Amerikaanse vestigingen naar China gebracht, evenals congresleden en senatoren. 

Aangezien Tung een officiële functie heeft – vice-voorzitter van het adviesorgaan van de Chinese regering, de Chinese People’s Political Consultative Conference – is Cusef geregistreerd als een “buitenlandse opdrachtgever” onder de Foreign Agents Registration Act (Fara).

Einde Deel VI

Vervolg Deel VII

louisalim/guardian/eyesonsuriname